Drugi dzień tegorocznych, XXVII Spotkań Teatralnych, był dla nas szczególny. 25 października na scenie zadebiutowała grupa teatralna Niebieskie Żarówki, złożona z dzieci, uczęszczających na prowadzone przez Kasię i Maćka zajęcia z cyklu "Kulturalny autyzm". Odbywające się od trzech lat zajęcia od roku miały formę warsztatów teatralnych, a ich efektem jest właśnie zaprezentowana w czwartkowy wieczór "Krótka historia o wilkach i kozach". Inspiracją do stworzenia tej etiudy był żartobliwy, absurdalny wiersz Agnieszki Frączek "Scenka z thrillera". Kasia, pisząc scenariusz, rozbudowała pewne wątki, stworzyła sytuacje i postaci, których w wierszu nie ma, dodała także kilka bliskich swojemu sercu tematów. Ostatecznie powstała na wskroś teatralna (konflikt), nawiązująca do tradycji bajki zwierzęcej opowieść z ważnym przesłaniem. W trakcie premierowego wieczoru wszyscy zagrali jak rasowi artyści - mam tu na myśli zarówno aktorów dziecięcych, jak i mamy (Sylwia Kaszuba i Joanna Sobieniowska). Mówili tak, że słychać ich było nawet w ostatnich rzędach, wspaniale wydobywali zawarte w tekście intencje, a publiczność znakomicie reagowała na obecne w dialogach akcenty humorystyczne. Nad tym, by w odpowiednich momentach pojawiała się muzyka oraz cisza czuwał Maciej (należy wspomnieć, że specjalnie do spektaklu nagrał pewien odgłos), natomiast oprawa plastyczna jest dziełem Julii. Zarówno scenografia, jak i charakteryzacja oraz kostiumy dalekie były od dosłowności - operowały sugestią, pozostawiając przestrzeń dla wyobraźni widzów.
Drugą część wieczoru wypełniły prelekcje Agnieszki Augustynek i Katarzyny Korlackiej. Pierwsza z nich w swoim wystąpieniu m.in. za pomocą dwóch filmów spróbowała przybliżyć zebranym, jak odbierają świat osoby z autyzmem, mówiła także, w jaki sposób każdy z nas może im pomóc, zaznaczyła również, że autyzm to stan, a nie choroba (ponieważ wciąż nie znamy jego przyczyn). Druga z prelegentek, będąc pod ogromnym wrażeniem dopiero co obejrzanego spektaklu, wyraziła nadzieję, że przedstawienie uda się zaprezentować w jak największej liczbie szkół (nie tylko integracyjnych) w naszym mieście.
